Αλιβιζάτος, Αμίλκας

(Ληξούρι 1887 – 1969).Θεολόγος και συγγραφέας. Διετέλεσε καθηγητής του κανονικού δικαίου και της ποιμαντικής στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1918-57) και ακαδημαϊκός (1962). Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς και σπούδασε θεολογία στην Αθήνα, στη Λειψία και στο Βερολίνο. Ήταν μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, ιδρυτής της ΧΑΝ και πρόεδρος της Πολυκλινικής Αθηνών. Ο Α. διετέλεσε διευθυντής θρησκευμάτων του υπουργείου παιδείας και αντιπροσώπευσε την Εκκλησία της Ελλάδας σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές και συνέδρια. Έργα του: Το αίτιον των περί το Πάσχα ερίδων του β’ αιώνος (1911), Περί χάριτος και ποινής των κληρικών (1920), Οι ιεροί κανόνες μετά προεισαγωγικών σημειώσεων, παραπομπών και πινάκων (1923), Εκκλησία και Πολιτεία εξ επόψεως Ορθοδόξου (1937), Η κοινωνική αποστολή και θέσις της Εκκλησίας (1938), Η συνείδησις της Εκκλησίας (1950) κ.ά.